Rijtje, 8 December 2012
Posted by Marlies | Filed under Uncategorized
Ik weet niet of het de leeftijd is of de tijd van het jaar maar ik heb sterk het gevoel alles even op een rijtje te willen zetten. De afgelopen jaren zijn voorbij gevlogen. Voordat je het weet ben je getrouwd, heb je een eigen bedrijf en 2 kinderen. Je gaat mee in die flow en door en door en in een keer merk je dat je stil wil staan en door zo goed als al je reserves heen bent. Dat je een ander mens bent. Je neemt je leven onder de loep, is dit het leven wat ik voor ogen had altijd, is dit zo wat ik wil? (Mijn vader had dit gevoel ook, gooide het roer om en verhuisde na mijn geboorte voor 4 jaar naar Afrika, oké zo rigoureus bedoel ik niet)
Soms lijkt het leven wel een gevecht, een race tegen de klok. Stapels wasgoed, stapels post, stapels werk. Altijd het gevoel overal achter aan te lopen. Ik bedoel het niet om te klagen want ik weet dat ik het goed heb, ik denk dat ik het deze keer echt bij mezelf moet zoeken. Ik ben gewoon even klaar met doorgaan. Ik wil rust, ik voel het in alles dat ik het nodig heb. Tijd en energie in mezelf steken. Uitzoeken wat ik nog allemaal wil. Ondertussen geniet ik van alle mooie dingen. Van de knuffels van mijn jongens, van mijn kleine teddybeertje in de sneeuw, van Moos die zijn naam schrijft, lieve familie enzovoort.
En al heb ik een hele hoop te vertellen merk ik dat ik niet de puf heb om het hier op te schrijven. Dus blijf zeker hier lezen maar de komende tijd even wat minder! Dus Nu even niet, mama rust uit!!
Poes en zo… 27 November 2012
Posted by Marlies | Filed under Uncategorized
De dagen worden korter en ik heb ook steeds meer het idee minder tijd te hebben. Minder tijd voor nuttige dingen. Gelukkig maak ik wel tijd voor mijn kinderen. Lekker chillen samen, plezier maken, gewoon samen zijn. Proberen van de alledaagse dingen iets te maken. Omdat Moos nog niet naar school gaat zorg ik voor voldoende speelafspraakjes. Geweldig om te zien hoe kinderen elkaar inspireren en zoveel leren van elkaar. Hoe lief ze voor elkaar zijn zoals op onderstaande foto Moos zijn pilletjes krijgt maar ook ruzie samen maken en ze het samen ook prima kunnen oplossen. (beter dan dat ik dat kan)
Hier ook geen zenuwachtige kleuter omdat de Sint in ons land is. Moos vindt er niks aan. Wil zijn schoen niet zetten, hoeft geen cadeaus, wil Sint NOOIT meer zien na ons sinterklaasfeestje afgelopen zondag. Alhoewel ik ook fijne herinneringen heb aan die gezellige tijd vind ik het ook een beetje onzin. Omdat ik moeite heb mijn kind voor te liegen houden we het op een soort van sprookje. Ik kan ook nog goed de woede herinneren die ik voelde toen ik erachter kwam dat mijn ouders flink tegen mij hadden gelogen.
Ik moet eerlijk zeggen dat we speelgoed genoeg hebben en zeker meer dan de helft nauwelijks tevoorschijn gehaald wordt. Moos en Dox spelen ook vaak met “niks”, in ieder geval niet met speelgoed. Een oude matras, een paar oude planken, een vergiet, een afwasborstel blijven het leukste speelgoed. En omdat we al genoeg spullen hebben en vooral WIJ -de ouders- veel speelgoed kopen erg leuk vinden hebben we het in de niet- materiële hoek gezocht. Het is een poes geworden en een weekendje weg. Omdat Moos en zijn broertje erg veel met Benji, onze oude kater spelen bedachten we dat een eigen poesje wel heel erg leuk is. Moos zijn ogen glimmen van blijdschap en is helemaal gelukkig met ZIJN poes, ze heet ook echt POES.
Verder denken we veel na over Moos en school. We vinden het echt moeilijk om verschillende redenen. Ook zijn ziekte speelt erg mee. En natuurlijk mijn visie over hoe kinderen leren. Dat vind ik wel goede redenen om hem nog even thuis te houden. Maar er zal binnen een krap jaar iets moeten gebeuren en het zal waarschijnlijk de school in de buurt worden. Nu genieten we nog even van de rust ’sochtends en van het gezellige samenzijn!
Luie ouders hebben gelijk! 13 November 2012
Posted by Marlies | Filed under Uncategorized
Ik vond deze samenvatting op www.meibloempje.blogspot.com en omdat ik zelf te lui ben om er een te schrijven is dit wel zo handig. Hieronder mijn lievelingsboek (op vakantie houden na dan, daar hou ik wel heel erg van) in het kort:
Tom Hodgkinson, de schrijver van Luie ouders hebben gelijk, is het zelf ook allemaal nog wat aan het uitvinden, dus soms schrijft hij een hoofdstuk vol over een bepaald onderwerp, wat in essentie in een zinnetje geschreven zou kunnen worden. Ik wil die essentie wel even voor jullie reproduceren.
Hoofdstuk 1: Terug naar de kinderarbeid.
Essentie: Laat kinderen overal mee helpen in huis. Maar breng het niet als zwaar of als werk, maar als spel. Prijs ze ook niet overdadig, alsof ze iets bijzonders doen. Zo raken ze aan werken gewend, hetgeen voor de luie ouder fantastisch is.
Hoofdstuk 2: Een einde aan het gejammer.
Essentie: Zeg nee. Tegen spullen. Heel erg lui en heel erg goedkoop.
Hoofdstuk 3: Streef niet naar perfectie, of waarom slechte ouders goede ouders zijn.
Essentie: “Verwaarloos” je kinderen een beetje, dan worden ze zelfstandig en creatief. Overbemoederen is heel slecht, zo kweek je grote baby´s. Laat ze spelen. Goede manieren leren ze door jouw voorbeeld, niet door opvoedkundig gevit.
Hoofdstuk 4: Het belang van de natuur.
Essentie: De natuur is de beste leermeester. Alles is er gratis, niks stelt teleur. Zet je kinderen elke dag een half uur buiten en draai de deur even op slot. Geef ze een tuintje. Laat ze hun gang gaan. Vertrouw op ze.
Hoofdstuk 5: Hoe meer zielen, hoe meer vreugd.
Essentie: Kinderen moeten veel met andere kinderen spelen. Ze houden elkaar bezig, dat geeft de luie ouder rust. Een kind dat met een ander kind is roept niet gauw: Ik verveel me.
Hoofdstuk 6: Weg met school.
Essentie: Het beste onderwijs voor je kind bestaat uit zo weinig mogelijk onderwijs. Op school worden ze opgekweekt tot loonslaven en carrièrerobots. Lezen, schrijven rekenen zijn natuurlijk wel nuttig voor het leven. Een of meerdere ambachten leren is ook praktisch. Het hoofd van kinderen volproppen met nutteloze kennis en hun creativiteit en zelfredzaamheid en onafhankelijkheid inperken is dat niet.
Hoofdstuk 7: De speelgoedleugen.
Essentie: Speelgoed is een verschrikking. Plastic doodt de fantasie. Kinderen hebben geen speelgoed nodig. Ze zullen spelen met wat voorhanden is. Als je speelgoed geeft, laat het dan van hout zijn.
Hoofdstuk 8: Weg met de televisie, leve de vrijheid.
Essentie: Door TV te verbieden bespaar je automatisch geld en verdwijnen veel verleidingen(Reclame!).
Tv houdt de kapitalistische gedachte in stand die zegt: Technologie maakt ons Vrij. Werk hard om meer spullen te kopen. Leen geld voor waardeloze troep.
Kijk in plaats van naar de TV naar video´s of dvd´s van goede programma´s en films.
Hoofdstuk 9: laten we gaan slapen.
Essentie: Ga vroeg naar bed. Slaap uit. Doe overdag een dutje. Neem af en toe een dag vrij om te slapen.
Hoofdstuk 10: De kracht van muziek en dans.
Essentie: Maak muziek en dans met je kinderen. Luister niet naar die Idols-jury in je hoofd. Muziek maken kan met potten, pannen en pollepels. Wil je een instrument, koop dan een ukelele - goedkoop, makkelijk te bespelen en je kunt erbij zingen. Zing de hele dag door.
Hoofdstuk 11: Staak de activiteiten en doe eens wild.
Essentie: Activiteiten zijn de doodsteek voor kinderen. Teamsporten zijn afgrijselijk: Je offert je individualiteit op aan het algemeen belang. Stop de dagen van kinderen niet vol. Laat ze gewoon leven. Goedkoop en beter! Laat ze buiten spelen. De kans dat ze ontvoerd worden is slechts 1 op miljoenen - er staat niet achter elke boom een kidnapper! (Dat is weer een angst die ons aangepraat wordt door kranten en TV)
Maak zo vaak mogelijk vuur. Vuurtje stoken is het toppunt van leuk. Jaag je kinderen geregeld naar buiten en ga dan zelf ook.
Hoofdstuk 12: Geen gezinsuitjes meer.
Essentie: Gezinsuitstapjes en vakanties zijn het meest onzinnig van al. Iedereen raakt gestresst, het kost geld en is slecht voor het milieu. Bovendien wordt alles overgoarganiseerd zodat er geen ruimte is voor spontane acties en spel.
Als je er uit wil, kampeer dan in de tuin of op een veldje in de buurt. Groot avontuur, weinig geld.
Hoofdstuk 13: Hoe de maaltijd aangenaam te maken, met enkele gedachten over manieren.
Essentie: Kinderen leren manieren door jouw voorbeeld. Ga dus niet zitten opvoeden onder het eten. Bij een ander gedragen ze zich toch altijd beter. Betrek ze bij het klaarmaken van de maaltijden (nuttig & leuk). Laat ze de afwas doen. Maak een klein tuintje en laat ze helpen.
Hoofdstuk 14: Laat de dieren voor je werken.
Essentie: Door dieren in en rond het huis houden we de brave new world op afstand. Je leert zien wat de natuur werkelijk inhoudt, de realiteit van leven en dood. Dieren voegen vreugde en vermaak toe. Kinderen leren mededogen en krijgen een band met de natuur door het houden van dieren.
Hoofdstuk 15: Maak dingen van hout en afval
Essentie: Het maken van dingen (als spel) moet centraal staan in het leven van een kind. Met hout en afval maken ze prachtig speelgoed dat langer meegaat dan plastic troep. Bovendien kunnen ze zo hun creativiteit ontwikkelen en hun fantasie.
Hoofdstuk 16: Zeg ja.
Essentie: Zeg altijd ja als je kind je tijd en aandacht vraagt. Als ze merken dat dat er altijd is wanneer ze het nodig hebben, zullen ze het al snel niet meer nodig hebben. Media maken ons ontevreden, ontevredenheid leidt tot klagen. Klaag niet en geef zo een voorbeeld. Noem dingen, gebeurtenissen of je dag niet steeds ‘goed’ of ´slecht´, maar accepteer ze als een ervaring.
Hoofdstuk 17: Leer van je kinderen hoe te leven.
Essentie: De luie ouder offert zich niet op voor zijn kinderen. Hij leeft, en in zijn kielzog worden de kinderen groot. Leef in het NU. Doe maf en begroet tegenslag met een lach. Ga tekenen, goochelen en kaarten. Ontdek dat werk en spel hetzelfde zijn. Ontdek het plezier van een hut. Maak lekker lawaai. Heb de vrijheid lief.
Hoofdstuk 18: goede en slechte boeken
Essentie: Pas op met boeken vol propaganda. Aanbevolen schrijvers: Janet en Allan Ahlberg. J.M. Barrie (Peter Pan). William Blake. Enid Blyton (De Vijf). Raymond Briggs. Lewis Caroll. Roald Dahl. Daniel Defoe. Charles Dickens (a Christmas Caroll). Kenneth Grahame. Gebroeders Grimm. Joel chandler Harris: (De vertellingen van oom Remus). charles Kingsley. Rudyard Kipling (jungle boek. Edward Lear. C.S. Lewis (Narnia). A.A. Milne. Beatrix Potter. De verhalen van Duizend-en-één nacht.
Deze verhalen en boeken hebben gemeen dat ‘kinderen’ er zelfstandig zijn.
Hoofdstuk 19: Maak je niet druk over computers, of de tao van het ouderschap.
Essentie: Geef het goede voorbeeld. Wees gelukkig met je leven. Stel kinderen niet te veel regels, en ze zullen niet in opstand komen. Teleurgestelde ouders zijn het ergste omdat zij de kinderen gaan opjagen in de hoop dat die zullen slagen waar zij zelf hebben gefaald. Wacht niet tot je vrouw/man, je baas, je kind of de overheid je gelukkig maakt. Nu is het enige leven dat je hebt, de rest is illusie. Je kunt beter slecht in je geld zitten en goed in je vrije tijd, dan andersom.
Kortom: Dit klinkt als de jeugd die wij hebben gehad. Blijken mijn ouders het per ongeluk helemaal goed te hebben gedaan. Vooral dat buiten gezet worden met de deur op slot, het bouwen met hout en afval, en het vuurtje stoken komt me bekend voor. Het is tijd om het restant jeugd dat onze kinderen nog hebben ook zo leuk te maken. Tijd om een luie ouder te worden.
Lieve Doxie Dalton, 11 November 2012
Posted by Marlies | Filed under Uncategorized
Lieve Doxie,
Elke dag verover je weer mijn hart. Met je piekhaar, je altijd vieze mond, je snotneus, je eerste woordjes, je mooie voorhoofd met 2 grote blauwe plekken nu!, maar vooral met je hele grote ogen met lange zwarte wimpers in dat kleine poppengezichtje. Je bent een klein ventje (net 10 kilo) maar zeker met pit! Je poppenogen stralen niks anders dan ondeugd uit. Je bent misschien wel klein maar sterk. Stiekem lach ik in mezelf als je uithaalt naar je grote broer of in een boze driftbui alles wat je tegenkomt in de rondte smijt. Ben je eigenlijk wel ooit een baby geweest? Je wilde niet liggen in de wandelwagen, niet liggen in de box, niet zitten in de kinderstoel, continue wil je vooruit, meedoen, hoppa!. Vreemd dat een mannetje als jij ook een heel bang vogeltje bent. Je bent enorm angstig als er vreemde mensen zijn, altijd al geweest. Heerlijk vind je het als je door ons wordt rondgedragen. Ik vind het met jou ook allemaal veel sneller gaan. Ineens ben je nu alweer bijna anderhalf en begrijp je zoveel. “Tacto” (traktor) is je favoriete woord en “Muus” (Moos) want zonder Moos vind je er niet zoveel aan.
Lieve Dox, kleine Dalton, ga maar lekker door met al je streken, laat je vuurtje maar flink branden en verover de wereld met je blik!
alledaags, 10 November 2012
Posted by Marlies | Filed under Uncategorized
Hier wat kiekjes van mijn telefoon uit ons alledaagse leven. Foto’s waar ik erg blij van wordt, zoals Moos die nieuwe dingen proeft. (pannenkoek en soep). De jas die ik won bij mijn favoriete kinderkledingwebwinkel pepatino.be, de efteling, “leren” met Moos op het oude telraam en zien dat leren vanzelf gaat voor een groot deel, lieve baby Olivier, ik hou echt van pasgeboren babies ze zijn zo vreselijk puur en zacht!
Ook foto’s van Moos die heeft ontdekt dat hij scheel kan kijken, Moos zijn vierde verjaardag in het Nemo museum Amsterdam, leuke dingen bij Casa Viva zoals fruitsmoothies maken en allemaal blije kindergezichtjes, de mooie herfstkleuren en natuurlijk ook Dox die met de dag eigenwijzer wordt!
Bijna vier! 4 November 2012
Posted by Marlies | Filed under Uncategorized
Vandaag hebben we Moos zijn vierde (!) verjaardag gevierd! Het was een superleuk feestje! Moos heeft genoten. We hebben nog geen school uitgekozen. Verder hebben we een hele drukke week achter de rug, ziek geweest maar toch een hele hoop gedaan waaronder heel veel lekkers gemaakt! (Barry vooral) Binnenkort meer……………
Moos, 22 Oktober 2012
Posted by Marlies | Filed under Uncategorized
Vandaag weer een bezoekje aan Utrecht, WKZ, dokter Bert. Moos had er geen zin in, vooral omdat hij de keelkweek (met een lange wattenstaaf achter in zijn keel schrapen) vervelend vindt. Ik had goed uitgelegd waarom dat belangrijk is. Op weg naar Utrecht draaide Moos al snel bij en in het ziekenhuis vond hij het spannend maar ook wel leuk aangezien er ook veel speelgoed is. Dokter Bert was erg positief over alles. Zijn gewicht, zijn longen etc. Dapper doorstond hij de kweek, zonder te huilen. Hij voelde zich zo dapper dat hij even later helemaal alleen van de hoge glijbaan af durfde bij theehuis Rhijnauwen in Bunnik. Wat een fijne plek was het daar trouwens waar we alle vier volop genoten van het prachtige herfstweer!
Het was een dag met ups en downs. Erg fijn en belangrijk was natuurlijk het positieve bezoek aan het WKZ. Maar wat we moeilijk vinden is om te gaan met Moos zijn dwarse en dwingende gedrag. Moos heeft een erg sterke persoonlijkheid en dat kan op een dag van heel positief in heel negatief veranderen. Van heel lief, knuffelig en meegaand naar dwars, boos en dwingend.
Ik wil altijd graag weten waarom. Is het nog steeds de koppigheidsfase, de fase waarin een kind zijn eigen wil ontdekt, is het zijn karakter?, zit hij ergens mee?, heeft hij een sterke geldingsdrang? Het ene moment vinden we dat we Moos strenger aan moeten pakken, een andere keer denk ik dat met veel liefde meer te bereiken valt.
Misschien moet ik maar eens het boek “Waarom Franse kinderen wel stil zitten aan tafel” lezen wat ik voorbij zag komen in een tijdschrift. Wat ik er al wel vanuit opgemaakt had was dat Franse kinderen al vanaf de geboorte het woord “attend” (even wachten) te horen krijgen en dus altijd even moeten wachten. (en niet meteen hun zin krijgen). Ook zijn franse ouders strenger, hebben duidelijke kaders en willen niet perse constant vriendjes zijn met hun kind. Ook mijn favoriete pedagoog Steven Pont zegt dat je wat kunt leren van de opvoeding van de Fransen. Laat ik maar eens dat boek gaan lezen, kan ik daarna meteen “waarom Franse vrouwen niet dik worden” lezen.
Onbevangen en verwonderd, 20 oktober 2012
Posted by Marlies | Filed under Uncategorized
Zo mooi om te zien
wat een kind ziet, verwonderd, zonder haast
gewoon nu
bergen met blaadjes
puur genieten, onbevangen
en ik?
doe lekker mee
Bos en bezinning, 14 Oktober 2012
Posted by Marlies | Filed under Uncategorized
Wat een heerlijke week was het weer. Pappa heeft zich een paar dagen vermaakt in Portugal om te getuigen bij de bruiloft van een goede vriend. Ook wij hadden dit weekend een beetje vakantiegevoel. Omdat ik begon te merken aan de kinderen dat wij het druk hebben gehad hebben we een “niks doen waar we geen zin in hebben weekend” gehad. Veel gerust en veel buiten in de natuur geweest omdat je daar ook een soort van stilte en rust ervaart. Op tijd naar bed, met vriendjes gespeeld, gezond gegeten, samen gelachen en lekker goed geluisterd naar mijn kinderen. Ik merkte dat dit alles een zeer positief effect heeft. Moos en Dox waren lief, sliepen en aten goed en konden zich goed vermaken. Ook heb ik zelf rust genomen wat ik erg moeilijk vond maar ik moest van mezelf. Soms raak ik zo vol van van alles dat ik er gestrest en gespannen van wordt. Nu ik mijn hoofd leeg heb proberen te maken komen de goede dingen naar boven. Ik heb veel nagedacht wat ik nu belangrijk vind in mijn leven en wat ik nog wil in mijn leven. Mijn kinderen, mijn gezin zijn toch wel het allerbelangrijkste. Ik wil er voor ze zijn. Ik wil soep met ze maken in een modderplas en roeren met stokken, ik wil de vragen beantwoorden die ze hebben, ik wil ze een rode neus zien krijgen van een stuk fietsen, ik wil ze een boekje voorlezen voordat ze gaan slapen, ik wil een goed voorbeeld zijn, ik wil ze een stevige basis geven waaruit ze zich optimaal kunnen ontplooien, ik wil ze de wereld laten zien, ik wil luisteren naar hun verhalen, wijsheden en ideeën en niet met een half oor maar met heel mijn hart. Ze zijn zo snel groot. En je krijgt maar een kans. Als ik zo’n moeder wil zijn, moet ik mijn ambities meer los laten. En geduld hebben, er vertrouwen in hebben dat het op mijn pad komt.
Het is goed zo! 7 Oktober 2012
Posted by Marlies | Filed under Moos, Uncategorized, idee, onderwijs, opa en oma, opvoeding
Het was een drukke, fijne en bijzondere week. Ik voelde een paar keer tranen branden in mijn ogen, en deze keer niet van verdriet maar van geluk. liefde, trots en dankbaarheid. Trots op het 5 jarig jubileum van Casa Viva, trots op Barry, trots op het artikel wat ik heb gemaakt, trots op Dox in de ouders van Nu. En wat was (en ben) ik verliefd op mijn kinderen deze week, ik heb van ze kunnen genieten, van het dagje lol trappen met z’n drietjes in de Efteling, onze vele knuffels samen, het is zo fijn als je elke dag van iemand kan houden. En er echt voor je kinderen bent. Mindfulness moederen noemen ze dat. Het lukte goed deze week ondanks of misschien dankzij het vele werken. (Ok, het huishouden leed er wel een beetje onder maar so what? Ik moet wel lachen om die stukjes tosti die ik s’avonds op vreemde plekken tegenkom)
En dankbaar, ik voel me zo dankbaar en dat is een erg goed en puur gevoel. Dankbaar voor alle goede dingen in het leven. Ooit heeft iemand mij ingefluisterd dat alle mooie dingen in je leven cadeautjes zijn, cadeautjes die je met je hart moet openmaken. En ik kan je vertellen als je het doet, het de mooiste cadeautjes zijn die er bestaan! Dankbaar voor een kind als Moos. Bijna 4 jaar en wat heeft hij veel bij mij losgemaakt, mij doen veranderen, mij wakker geschud, mij de waarde van het leven doen inzien. En wat zie ik een licht om hem heen, een pure blik uit zijn ogen waarmee hij ook anderen wil laten zien hoe bijzonder het leven is. Het is jammer maar wel zo dat je vaak vervelende dingen mee moet maken om dichter bij de kern van het leven te komen. Zo ook Jip, die mij deze week raakte. Jip uit het programma van “Over mijn lijk” die helaas de strijd tegen kanker verloor dit jaar. Maar met zijn positiveit en spirituele kijk erop mij inspireerde. Lees hier zijn verhaal:
http://oml.bnn.nl/blog/1/5/jip/
Ik hoop dat ik deze positieve energie nog heel lang vast kan houden!